Hjørdis stórtrívist sum økisleiðari í Eysturgrønlandi
56-ára gamla Hjørdis Viberg býr í Tasiilaq saman við manni og tveimum synum. Síðani 2018 hevur hon verið økis- og starvsfólkaleiðari fyri teimum stívliga 500 starvsfólkunum hjá Sermersooq kommunu í Eysturgrønlandi.
Tá eg mánadagin setti meg í samband við Hjørdis Viberg at fregnast um lív og virki hennara í Grønlandi, hevði hon so nógv um at vera, at hon ikki hevði stundir at tosa við meg.
- Eg vendi aftur til tín, men kann ikki lova, at tað verður í dag. Her er hvítabjarnaalarmur, og eg havi í løtuni úr at gera við at stýra tilbúgvingini. Tað hoyrir við til uppgávu mína sum økisleiðari at tryggja, at alt gongur rætt og sømiliga fyri seg í viðurskiftunum millum fólk og veiðidjór. Vit búgva í einum bjarnaøki, so tær vitja okkum javnan hesa árstíðina, greiddi Hjørdis mær frá í skundi, og helt síðani fram við sínum ábyrgdarfulla og krevjandi arbeiði.
Dagin eftir vóru viðurskiftini komin somikið í rættlag, at hvítabjarnirnar ikki longur vóru nøkur hóttan fyri fólk og fæ.
Tað var hvítabjarnaalarmur í Tasiilaq í vikuni
Stórar menniskjansligar avbjóðingar
- Í roynd og veru teljast hvítabjarnirnar millum tær minstu avbjóðingarnar hjá okkum her. Tær menniskjansligu avbjóðingarnar eru nógvar ferðir størri, sigur Hjørdis Viberg, sum síðani í juli 2018 hevur verið økisleiðari ella ”mini-kommunustjóri”, sum hon sjálv kallar tað, hjá Sermersooq kommunu í Tasiilaq.
Kommunan breiðir seg heilt úr høvuðsstaðnum Nuuk í Vesturgrønlandi til Tasiilaq í Eysturgrønlandi.
- Sum bindilið tvørturum ísin og limur í stýrinum fyri Sermersooq kommunu, eri eg ofta á fundi í Nuuk. Í Tasiilaq eri eg samstundis leiðari hjá teimum stívliga 500 starvsfólkunum hjá kommununi her og í fimm tilhoyrandi bygdum umframt hjá umleið 80 starvsfólkum í Ittoqqortoormiit (Scoresbysund), sum er norðasti býur í Eysturgrønlandi. Flogtíðin norður hagar liggur um tveir tímar.
Í Tasiilaq búgva 2000 fólk og í hinum fimm bygdunum umleið 1000 fólk tilsamans. Kendasta bygdin er helst Kulusuk, har flogvøllur liggur.
Summarið er gott í Tasiilaq
Noyðast at senda børnini langa leið á lærustovnar
- Hvørjar eru høvuðsuppgávurnar hjá tykkum í Eysturgrønlandi?
- Tær eru fyrst og fremst at bøta um korini hjá borgarunum og starvsfólkunum hjá kommununi í umráðnum. Í hesum sambandi er ein menningarætlan gjørd fyri býin, sum borgararnir hava verið við til at sett síni fingramerki á. Endamálið er at skipa burðardyggar karmar fyri samfelag og borgarar, soleidis at allir borgarar í okkara samfelag kunnu hava ein virðiligan gerandisdag og harvið vera við til at skapa virði í samfelagnum.
-Hvørjar eru størstu avbjóðingarnar har í løtuni?
- Arbeiðsloysi og vantandi útbúgvingarmøguleikar eru avgjørt høvuðsavbjóðingarnar. Avleiðingarnar av hesum eru sosialir trupulleikar av ymsum slag. Vit, ið búgva her, noyðast t.d. at senda børnini langt burtur á lærustovnar í alt ov ungum aldri. Hetta ger, at stórur partur av teimum ungu ikki hættir sær at fara undir útbúgving aftaná fólkaskúlan. Mínir egnu synir, sum eru 18 og 15 ár, ganga í løtuni báðir í skúla í Danmark.
Tey leypa skalv í Tasiilaq
- Hvussu kunnu tit so trívast í Tasiilaq undir slíkum umstøðum?
- Vit hava verið her yviri í 14 ár samanlagt og búð ymsastaðni í landinum. Allastaðni hava vit verið sera væl móttikin – ikki minst her í Eysturgrønlandi, har fólkið er kent fyri sítt gestablídni og vinsemi, sigur Hjørdis Viberg og heldur fram:
Menniskjansligir eginleikar telja mest
- Tað, ið eyðkennir Eysturgrønland fram um hini plássini her yviri, har vit hava búð, er, at her er tað ikki tað kommersiella ella pengar, ið telja mest, men tvørturímóti tað, sum tú sum menniskja inniheldur. Teir menniskjansligu eginleikarnar, sum mær dámar allarbest.
Harumframt kemur, at Eysturgrønland er fantastiskt. Nátturan er stórslingin, summarið er gott og heitt, umenn stutt, og veturin langur við nógvum kava – meira enn eg nakrantíð áður havi upplivað í Grønlandi.
Vit hava eisini tað, sum eitur Piteraq, ið er ein skadduvindur frá innlandsísinum. Ein slík ódn legði býin nærum í oyði í 1970, men tað hugsa vit ikki so nógv um í dag. Vit hava ongar ætlanir um at flyta úr Grønlandi. Vit elska Grønland og grønlendska fólkið.
Hjørdis syngur við í kórinum í Tasiilaq
Nógvar leiðararoyndir í viðførinum
Hjørdis Viberg og familja hennara hava búð í Tasiilaq síðani 2012, tá hon tók við sum framleiðslustjóri hjá Filatelia.
Hon hevur útbúgving innan leiðslu og fyrisiting og hevur nógvar og drúgvar leiðararoyndir í viðførinum, serliga innan postvirksemi bæði í Grønlandi, Danmark og Føroyum.
- Hvaðani stavar áhugi tín fyri Grønlandi frá?
- Bæði í mínum og í heiminum hjá manni mínum hevur altíð verið tosað nógv um Grønland. Vit hava bæði havt pápar og abbar, sum hava siglt í Grønlandi, og helst er tað haðani, at áhugin fyri Grønlandi er vaktur. Tá eg so í 1998 sá eina starvslýsing til eitt starv í Grønlandi, gjørdi eg av at søkja. Eg fekk starvið sum post- og bankaleiðari hjá Tele-Post í Upernavik.
Tvey ár seinni fekk eg møguleika at flyta til Ilulissat (Jakobshavn) sum postmeistari hjá Tele-Post har, og har vóru vit í trý ár, greiðir Hjørdis Viberg víðari frá.
Rakstrarleiðari á Postverki Føroya
Í 2003 fluttu Hjørdis og familjan aftur til Føroya.
Leiðin gekk inn á Toftir, haðani maðurin er ættaður.
Í Føroyum var hon í fleiri leiðandi størvum í Postverki Føroya, eitt nú sum rakstrarleiðari, áðrenn Grønland aftur lokkaði í 2012.
- Tá fekk eg aftur boðið starv hjá Tele-Post, hesaferð sum fyrisitingarleiðari fyri frímerkjadeildini her í Tasiilaq. Í hesum starvinum var eg so til 2018, tá eg varð sett sum økis- og starvsfólkaleiðari hjá Sermersooq kommunu í Eysturgrønlandi.
- Hvat tekst tú við í frítíð tíni?
- Eg gangi til kórsang og syngi við kórinum Inngeratsiler, sum er eitt kent kór í Grønlandi. Yngsti sangarin er 18 ár og tann elsti 70. Kórið hevur verið virkið í 40 ár og vitjaði fyri nøkrum árum síðani í Føroyum. Kórsangur er ein partur av mentanini serliga í Eysturgrønlandi. Bara her í Tasiilaq eru ikki færri enn trý virkin kór.
Húsini jólapyntað
Báturin er summarhús
Ongan hug at fara upp í politikk
- Eg havi eisini altíð tikið virknan lut í felagslívinum her í býnum, eitt nú í Reyða Krossi, skúlastýrinum, handilsráðnum, skíðfelagnum, kajakkfelagnum o.ø. Vit hava eisini bát og kavaskutara umframt at vit eisini høvdu hundar og hundasletu, tá dreingirnir búðu heima. Vit elska møguleikarnar, sum náttúran her gevur.
- Fyri okkum sum familju hevur tað nógv at siga at vera við til at gera ein mun, har vit eru. Heim okkara hevur altíð verið opið fyri børnum, sum hava havt tørv á hesum. Vit hava eisini verið fulltíðar fosturforeldur og vikuskiftis foreldur hjá fleiri børnum.
- Hvussu ber tað til, at ein so virkin kvinna sum tú ikki hevur brúkt hetta sum lopfjøl til at fara upp í politikk?
- Nei, tað havi eg ongantíð havt ambitónir ella nakrar ætlanir um,
- Men ert tú nakrantíð biðin um at stilla upp?
- Ájú, tilboðini hava ikki skortað, men eg havi takkað nei hvørja ferð. Eg havi als ongar ætlanir av slíkum slag hvørki nú ella í framtíðini. Eg stórtrívist í mínum núverandi starvi, sigur Hjørdis Viberg brosandi at enda.
FAKTA
- Hjørdis Viberg, 56 ár, økis- og starvsfólkaleiðari hjá Sermersooq kommunu í Tasiilaq (Ammassalik) í Eysturgrønlandi.
- Ættað úr Runavík, dóttir Brynhild og Petur á Roykheyggi.
- Gift við Hans Óla Viberg av Toftum.
- Eiga tveir synir: Brynleivur 18 og Kristian 15 ár
Greinin varð fyrstu ferð løgd út 13. mars 2021
Vinarliga broyt tínar kennifíla - og privatlívsstillingar fyri at síggja hetta innihald